HD
Paolo Tomamichel - La via drizza,la via storta (Luca & Paolo Tomamichel) - Mx3.ch

La via drizza,la via storta (Luca & Paolo Tomamichel)

601 plays
Chanson
56 tracks

More information

Added on 9 November 2021

Album
Nemm Ambrì *Singolo Natale 2021*
Year of creation
2021
Label
Amanita Production

Credits and thanks

*La via drizza, la via storta*
una divagazione dantesca di Luca Tomamichel
musica di Paolo Tomamichel

Paolo Tomamichel-voce,chitarre,bouzuki,tastiere
Sandra Eberle.violino,cori
Alessandro Di Blasi-basso
Consuelo Garbani-percussioni
Grafica:Consuelo Garbani-Locarno

LA VIA DRIZZA,LA VIA STORTA

ʼNa matina dal milatresent
ho catà la via storta dal mond:
som passà giò in cantina, dabòn,
a l’Inferno coi ratt e coi sciatt.
Car Signor, ma che strizza a cüntala:
gh’evi pena püssée che trent’ann,
e dadré chela porta ciapína
g’ho vist tücc i stremizzi di omm.

Pena dent (oh che scür ch’el faseva!),
fra la trüscia di anim in pena,
riva scià la Francesca col Pavol
remenà da ʼn gran vent che i strepena.
In chel mond senza cito né requiem
gent ch’a crida, ch’a bofa e ch’a sgém,
e giò in fond, sü pel giazz che squariga,
gh’è ʼn Bao négar ch’a m’ fa aria coi ar.

Vegnüd sü dala fescia del Diavol,
som ʼgnì fö a vedé ʼn cél pien da stèll;
un lagh blö, ʼna montagna violèta:
l’eva un sid che meteva el magon.
Col mè soci da Roma davanti
semm passà sü pai mott e pai sbricch:
fra i mort biott slungà giò sora i sass,
quanti öcc ch’i dögiava i noss pass!

El gran mont u g’ha sora ʼn giardin,
süla scima l’è méi che in Cücagna:
àngior, fior e ʼn belée da tosann
e gh’è ʼn acqua ch’a pürga e che bagna.
Pö l’ho vista, oh Signor, la mè Bea,
la mè stèla, el mè cör, el mè ben!
La m’ha dài ʼna drizzada, e pö pian
«Dant», la m’ dis, «vegn con mì in Paradis!»

Per descriv chel c’ho vist sü in sofita
l’è mia asée né ʼl dialett né ʼl taglian:
gh’eva l’òr, gh’eva ʼl dolz, gh’eva i sögn
ch’a sa sögna da fiöö con la mamm.
Som ʼgnì ʼn fòco, parevi ʼna trisca,
sevi un fiocch ch’a sa squaia in dal soo.
Pö ʼna rösa la s’ vèrd, la m’infiama
e lì in mezz g’ho vist dent el Signor.

In chel fior che röda e che gira
la Madona la giüga coi sant
e in un angol, quatada süi nivol,
la mè sposa la m’ varda e la rid.
Pö el mè mì al sa fa tütt minüdro
e al s’instèla, beato, in la lüs
ʼndo’ che ʼl Tütt al s’ingropa col Nient:
chel vedée m’ha töi fö el sentiment.

Rivà ʼndré da ʼsto viagg formidabil,
ho tacàd a mett giò ʼn quai versétt:
gh’è ʼgnì föra a la fin chel gran libar
ch’a s’ pò lég amò incöö con dilètt.
Gh’è dent scritt che la vita ch’a var
la sa paga col stüdi e i fadigh,
e pö ʼmmò: con la Grazia e l’Amor
che tücc nümm a gh’em dent in dal cör.

601 plays